Huilen, rode wangen, rode billetjes: eerste tanden van je baby?
De komst van de eerste tanden is een normale fase in de ontwikkeling van het gebit. Maar het kan een pijnlijke mijlpaal zijn en gaat...
De komst van de eerste tanden is een normale fase in de ontwikkeling van het gebit. Maar het kan een pijnlijke mijlpaal zijn en gaat vaak gepaard met allerhande symptomen: prikkelbaarheid, huilen, gezwollen en pijnlijk tandvlees, geïrriteerde billetjes, moeite met inslapen en eventueel lichte koorts.
De symptomen verbonden aan de tanddoorbraak
Een tand die doorbreekt, baant zich een weg door het tandvlees. Dat veroorzaakt een ontsteking van het tandvlees die verschillende dagen kan aanhouden, waarna uiteindelijk de tand verschijnt… Dat is het doorbreken van de tanden. Het gaat vaak gepaard met allerhande symptomen die gemiddeld 8 dagen kunnen aanhouden. (4 dagen voor en 3 dagen na het doorbreken van de tand):
- Huilbuien en prikkelbaarheid als gevolg van de pijn.
- Pijnlijk en gezwollen tandvlees (er kan een blauwe blaas verschijnen op de plaats waar de tand zich een weg naar boven baant).
- Overvloedige speekselvorming (en neiging om de vingers of voorwerpen in de mond te steken).
- Verlies van eetlust.
- Rode wangen, vaak slechts één, aan de kant waar de tand doorbreekt.
- Moeite met inslapen of een verstoorde slaap.
- Lichte diarree en rode, geïrriteerde billetjes.
Als uw kind bepaalde van deze symptomen vertoont, krijgt het misschien weldra een tand!
Om de symptomen globaal te verlichten, zijn homeopathische geneesmiddelen uitermate geschikt.
Let op met koorts
Soms is sprake van lichte koorts en/of NKO-problemen (otitis, rinofaryngitis, ‘dentale bronchitis’), die niet rechtstreeks zouden toe te schrijven zijn aan het doorbreken van de tanden maar aan gelijktijdige infecties.
Het doorbreken van de tanden is immers vermoeiend voor het lichaam: het is gefocust op de ontsteking van het slijmvlies en verzwakt een beetje omdat het niet ‘alles tegelijk kan aanpakken’. Het lichaam is dus gevoeliger voor virale of andere infecties, te meer omdat dit eventueel samenvalt met het afbouwen van de borstvoeding (en de baby dus niet langer de antistoffen van de moeder binnenkrijgt) en de opname in de gemeenschap.
Schrijf dus niet meteen alles toe aan de tanden: koorts hoger dan 38,5°C, een kind dat ’s nachts wakker wordt, naar zijn oortje grijpt, of diarree die langer dan twee dagen aanhoudt? In dat geval moet u altijd een arts raadplegen.
Respecteer het nut van koorts.
" Koorts is nuttig: het is een natuurlijke reactie van het lichaam om infecties te helpen bestrijden. Koorts komt zeer vaak voor en is als dusdanig niet ernstig. […] Het is niet nodig om koorts systematisch te behandelen, vooral als de baby er weinig last van heeft (als ze uw baby niet verhindert om te spelen …).”
Als de koorts niet te hoog is (lager dan 38,5°C) of goed verdragen wordt, is ze een heilzame reactie van het lichaam:
- De koorts zorgt ervoor dat de cellen van het menselijke lichaam sneller gaan werken: de bloedsomloop versnelt om de afweerstoffen sneller naar de plaats van de infectie te brengen.
- Bacteriën hebben ijzer en zink nodig om zich te vermenigvuldigen: bij koorts nemen de milt en de lever het zink en ijzer in beslag om de beschikbaarheid ervan voor de bacteriën te verhinderen.
- Veel ziektekiemen zijn overigens niet langer actief boven 38,5 of 39°C.
- Koorts maakt ook drainage mogelijk (meer zweten en plassen) zodat toxines worden afgevoerd.
In geval van koorts kunt u best eerst enkele eenvoudige maatregelen treffen:
- Leg het kind wat bloot zodat de warmte weg kan (zonder het helemaal naakt te leggen, want dan kan het weer rillingen krijgen…).
- Laat uw kind zo vaak mogelijk drinken.
- Verlucht de kamer en zet de verwarming niet te hoog (18°C).
1 - Bron : Prospective longitudinal study of signs ans symptoms associated with primary tooth eruption, J. Ramos-Jorge, Isabela A. Pordeus, Maria L. Ramos-Jorge, Saul M. Paiva, 2010 in Pediatrics, Sept 2011; 12853) : 471-6
2 - Symptoms associated with infant teething : a prospective study, Macknin ML, Piedmonte M, Jacobs J, Skibinski C, in Pediatrics, Avril 2000; 105(4 PT1):747-52
